De idealistische hedonist

Welkom op dit blog! Deze site gaat over de volgende dingen: zaken die invloed hebben op de wereld, alledaagse perikelen, en eten. Want dat is waar ik over nadenk.

Hoewel sommige mensen mij ongetwijfeld zullen tegenspreken, geloof ik dat we allemaal een behoorlijk inconsequent en hypocriet (maar ook vaak wel lief hoor) stelletje wezens zijn. Maar tegelijkertijd geloof ik óók wel weer dat dit uiteindelijk goed is voor ons algemene welzijn – en bovendien enorm bevrijdend. We kúnnen immers simpelweg niet alles goed doen. Om niet te verzanden in details en nog iets gedaan te krijgen kunnen we hooguit onze eigen voorkeuren maximaliseren: wat vinden we belangrijk, en wat zijn we bereid hiervoor te doen? Meer is er denk ik niet.

Ik zou me nu niet bepaald een hoedje schrikken als enkele naaste vrienden en familieleden mij als een vrij principieel persoon beschouwen, wellicht zelfs als iemand met in hun ogen wat ‘extreme’ principes. Nu schep ik er enige eer in om mezelf te beschouwen als iemand die überhaupt soms over dingen nadenkt, maar daar houdt het toch wel zo’n beetje op.

Inderdaad ben ik een vegetariër die geen mug doodslaat, autoloos, een milieuactivist die wel eens een goed gesprek met de politie heeft gehad, een actief lid van GroenLinks, iemand die de dubbele hoeveelheid aanbevolen groente per dag eet, en als het even kan recycle ik plastic, papier, kleren en oude boterhammen. Toch ben ik net zo goed een roker, iemand met overgewicht, een persoon die soms te veel drinkt en te hard danst op je feestje, een enorme sloddervos en gek op kaas en verre reizen (met het vliegtuig ja). Toch niet zo verheven of idealistisch dus, maar gewoon een rommelige polderaar. Ik heb allerlei stemmen in mijn hoofd maar geniet ook graag. Soit.

De reacties op mijn ‘bewuste’ gewoontes variëren van desinteresse, tot een zekere bewondering, tot lichte vijandigheid. De reacties op mijn meer Bourgondische gewoontes trouwens ook, nu ik erover nadenk. Zo zijn ze, de mensen. Ik trouwens ook. Met een mengeling van walging, berusting en een soms wat geforceerde vrijheid-blijheidhouding (die overigens verplicht is voor vegetariërs) kijk ik toe hoe familieleden grote stukken vlees verorberen. Niets heeft zo veel impact op het milieu als het eten van vlees, of het laten daarvan, zegt een stemmetje. Maar zij werken hard en houden hun stoep schoon, bijvoorbeeld. Dat doe ik ze niet na.